Nee, ik wilde niets meer kopen voor de voorraad, want wat een pokkenwerk zou dat worden… alles opruimen als ik er niet meer ben. Gelukkig was dit gevoel maar van korte duur.

Maar ik was niet bang. Ik had het warm, terwijl het op die operatiekamer juist koud is. Iedereen glimlachte naar me, met grote blauwe ogen. Ik ben geopereerd door engelen.

Mijn kinderen zijn volwassen. We hebben een supergezellig leven gehad, met veel liefde voor elkaar. En jeetje, ik word al bijna zestig! En die verjaardag gaan we groots vieren met vijftig lieve mensen.

Maar ik heb zelf nooit woede gevoeld, alleen verdriet, puur verdriet. Het stroomt, maar dat laat ik toe. Ik heb geleerd om mijn emoties te tonen. Voor mij werkt dat het beste. Het stroomt, maar dat laat ik toe.

Als je hoort dat je niet meer beter wordt… dat is echt vreselijk. Ik dacht: nu komt de dood. Maar ik had geen idee wat dat was. Ik ben televisieprogramma’s gaan kijken: Over Mijn Lijk.

Eigenlijk ben ik niet iemand voor een bucketlist. Ik heb wensen, maar stel ze regelmatig bij en laat de dingen gebeuren zoals ze komen. Toch was er één lijstje dat wel in me opkwam.

Joke Boon deelt een recept met ons: Vegan kokos panna cotta. ‘Hij is romig, zacht, licht en erg smakelijk. Ook als de eetlust je door een pijnlijke mond of keel, pijn of misselijkheid is vergaan.’

Eten & leven met kanker. Dit boek gaat in op míjn ervaringen met darmkanker en zal daarom op sommige punten verschillen als je getroffen bent door een andere vorm van kanker.

Ik begon een podcast, Koekjes, Koffie en Kanker. Waarom deze naam? Omdat tijdens een lekker warm kopje koffie met iets lekkers erbij meestal de mooiste gesprekken ontstaan.

Verpleegkundig consulent Paola Veenstra en verpleegkundig specialisten Martha van Gaalen en Nicoline Schuur - van ’t Hof maken deel uit van de stuurgroep Waardegedreven Zorg (WGZ).

En dit is een ontzettend mooi moment voor me. Dat is het moment waar ik een andere rol krijg. Van kankerpatiënt naar kraamvrouw.

In deze podcast vertelt Geijteman hoe zo’n palliatieve behandeling eruitziet en waarom hij nooit het woord ‘uitbehandeld’ gebruikt.

Artsen hebben een nieuwe methode ontwikkeld voor het behandelen van borstkanker.

Het gerenommeerde tijdschrift Nature heeft de eerste resultaten van de SONIA-studie gepubliceerd.

Dat zien de mensen om je heen ook en rustig aan ben je niet meer zo belangrijk en word je niet meer op een voetstuk gezet.

Schrijf je vragen op een briefje en neem dat mee, zodat je die vragen niet vergeet te stellen.

Tijdens mijn behandeling was ik dat een beetje uit de weggegaan, bang voor hun verhalen. Maar nu had ik veel steun aan de vrouwen die hetzelfde hadden meegemaakt als ik.

Het meeste begrip kan ik vinden bij lotgenoten. Zij weten precies hoe ik me voel, omdat ze het zelf ook hebben meegemaakt. Samen kunnen we lekker klagen over van alles zonder ons bezwaard te voelen. En dat lucht ontzettend op

Als je ’s ochtends wakker wordt is het eerste wat je denkt: “Ik heb kanker en ik weet niet hoe lang ik nog zal leven”. Je kunt nog zoveel afleiding en vertier zoeken, uiteindelijk moet je dit in je eentje dragen. Dat is een eenzame strijd.

Na elke tegenslag kende ik een korte periode van laat de wereld maar aan mij voorbijgaan. De aandacht van mijn partner, vrienden en collega’s heeft er telkens voor gezorgd dat ik alles weer kon relativeren en op een rijtje kon zetten.