Lotgenotencontact

“Eerlijk gezegd vond ik dat altijd een stom woord. Het riep bij mij het beeld op van een groep mensen die alleen maar klagen en huilen over hun ziekte. Maar dat was een vooroordeel.”

Alles verandert in één klap

Wanneer je de diagnose van uitgezaaide kanker krijgt, verandert je toekomstperspectief en huidige leven enorm. Je staat aan het begin van een achtbaan vol gevoelens die te overweldigend zijn om alleen te kunnen dragen. Voor mij voelde het als een vrije val waarin je geen controle hebt, blijft vallen en wanhopig zoekt naar houvast. Als je geluk hebt, is er een sociaal netwerk van familie en vrienden, en word je een tijd gedragen door liefde en warmte.

Lotgenoten — een woord dat ik moest herzien

Een waardevolle aanvulling zijn lotgenoten. Eerlijk gezegd vond ik dat altijd een stom woord. Het riep bij mij het beeld op van een groep mensen die alleen maar klagen en huilen over hun ziekte. Maar dat was een vooroordeel. Want naast verdriet vond ik juist herkenning, verbinding, verdieping, levenslessen en zingeving.

Online contact helpt, maar niet altijd

Op sociale platforms zijn veel groepen te vinden die een bron van informatie-uitwisseling vormen. Behandelplannen, ziekteverloop, nieuws en overlijdens worden gedeeld, maar ook bijeenkomsten komen regelmatig voorbij. Toch zijn er grote verschillen in levensfase, waardoor aansluiting niet altijd vanzelf gaat. Waar ik als ouder van jonge kinderen tegen bepaalde uitdagingen aanloop, viert een ander de geboorte van een kleinkind. Fantastisch als je die leeftijd mag bereiken, maar ook confronterend, wetend dat ik dat niet zal meemaken.

Mijn zorgen liggen bij mijn kinderen

Mijn eerste gedachten gaan uit naar mijn kinderen, die nog begeleiding nodig hebben op weg naar zelfstandigheid. Hoe kan ik, en later anderen, hen ondersteunen in het verdriet en de angsten die ze door dit proces ervaren? Het besef dat ik er niet zal zijn voor alle momenten die zij nog gaan meemaken, komt bovenop het eigen rouwproces over wat ik zelf zal missen.

Waarom een kleine groep zoveel verschil maakt

Daarom is het voor mij zo belangrijk om verbinding en steun te vinden bij ouders die in een vergelijkbare situatie zitten. In een kleiner groepje, speciaal gericht op ouders met tieners, ontstaat sneller een hechte band en is er ruimte voor echte gesprekken. Waar je op sociale media redelijk anoniem kunt blijven, voel je hier juist die warme connectie: je begrijpt elkaar vaak beter dan wie dan ook.

Samen zoeken naar houvast

Iedereen brengt iets anders in, maar het gevoel er niet alleen voor te staan helpt enorm bij het verwerken. Praktische tips, ervaringen over hoe je de diagnose met je kinderen bespreekt, wat behandelingen doen in het dagelijks leven, de impact op je relatie, welke hulp je wanneer kunt inschakelen, of zelfs vragen over een uitvaart — alles kun je samen bespreken. In mijn zoektocht heb ik al bijzondere mensen leren kennen die helemaal niet pasten bij mijn eerdere vooroordeel. Warmte, verbinding en herkenning beschrijven veel beter wat ik vond. Het is een waardevolle aanvulling op je eigen netwerk.

Saskia van RIngelenstein-Troost (46)

---

Lotgenotencontact voor ouders met tieners

Heb jij ook behoefte aan contact met ouders die weten hoe het is om tieners te begeleiden in deze onzekere tijd? Die snappen waar je doorheen gaat en waar woorden niet altijd nodig zijn?

👉 Schrijf je hieronder in voor onze nieuwsbrief en hoor als eerste wanneer en waar onze eerste bijeenkomst plaatsvindt.

---

---

Lees meer over het thema Jonge vrouwen met borstkanker